بررسی رابطه بین سبک های تفکر و باورهای معرفت شناختی با انگیزش پیشرفت معلمان دوره ابتدایی شهر قزوین

هدف اساسی تحقیق حاضر بررسی رابطه بین سبک های تفکر و باورهای معرفت شناختی با انگیزش پیشرفت معلمان دوره ابتدایی شهر قزوین بود. از روش همبستگی برای دستیابی به رابطه بین متغیرهای پژوهش استفاده شد. نمونه مورد نظر در این تحقیق شامل 250 نفر از معلمان دوره ابتدایی ناحیه 1 و 2 شهر قزوین بود که به صورت روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. آزمون های سبک تفکر "استرنبرگ- واگنر" (1991)، باورهای معرفت شناختی" شومر"(1990) و انگیزش پیشرفت "ای سی ام تی"(1994) در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. تحلیل داده ها با بهره گیری از روش های آزمون t، ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون تحلیل واریانس، رگرسیون چند متغیری و آزمون خی دو نشان داد که : از میان سبک های تفکر، سبک تفکر قضاوتگر و از میان ابعاد باورهای معرفت شناختی، قطعیت دانش و یادگیری سریع و جنسیت می توانند انگیزش پیشرفت را پیش بینی کنند. رابطه سایرخرده مقیاسهای باورهای معرفت شناختی اعم از ساده بودن دانش و اعتقاد به ذاتی بودن توانایی یادگیری با انگیزش پیشرفت معنادار و منفی بود. همچنین معلمان با سطح تحصیلات بالاتر از لیسانس دارای سبک قضاوتگر بودند. یافته ها نشان داد که بین باورهای معرفت شناختی با تحصیلات و سابقه تدریس تفاوت معناداری دیده نشد. معلمان زن از انگیزش بالاتری نسبت به معلمان مرد برخوردار بودند و رابطه بین انگیزش پیشرفت با تحصیلات و سابقه تدریس معنادار نبود. واژگان کلیدی: سبک های تفکر، باورهای معرفت شناختی، انگیزش پیشرفت، معلمان